OPIS WSI
[źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich", praca zbiorowa, tom I. Warszawa 1880, nakładem Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego.]

Białokiernica, wieś, powiat złoczowski, o 4 mile na wschód od Złoczowa, o 2 kilometry od stacyi pocztowej Olejów; leży nad potokiem bez nazwiska, który tworzy stawy mniejsze i większe w Olejowie, Białokiernicy, Bzowicy, Białogłowach, Neterpińcach, Nosowcach i Horodyszczu, i pod tą ostatnią wsią wpada do Seretu. Przestrzeni posiadłość większa obejmuje roli ornej 267, łąk i ogrodów 133, pastwisk 71, lasu 175 morg; posiadłość mniejsza roli ornej 406, łąk i ogrodów 179, pastwisk 18, lasu 6 morg. Co do położenia da się zastosować dosłowinie co powiedziano wyżej o Białogłowach [Leży na zimnem, wysokiem Podolu.]. Ludność rzymsko katolicka 214, grecko katolicka 253, izraelitów 13: razem 480. Należy do obydwu parafii do wsi Olejów. Właściciel większej posiadłości Kazimierz hr. Wodzicki.

***
BIAŁOKIERNICA W 1939 ROKU

[źródło: Antoni Worobiec "Zborów i Ziemia Zborowska". Zielona Góra 2004, nakładem Koła Tarnopolan Polskiego Towarzystwa Turystyczno - Krajoznawczego w Żarach]

W zestawieniu grup etnicznych powiatu zborowskiego, sporządzonym dla Niemców na początku II wojny światowej przez ukraińskiego geografa i demografa prof. Włodzimierza Kubyjowicza, liczba mieszkańców Białokiernicy według stanu na 1 stycznia 1939 roku wynosiła razem 720 osób, w tym 380 Ukraińców wyznania greckiego, 5 Żydów, 320 Polaków i 5 Ukraińców wyznania łacińskiego.

***
DODATEK
Ze wspomnień Michała Dajczaka Halaburdy z Olejowa, zanotowanych w 1986 roku:

W 1939 roku Białokiernica liczyła około 90 numerów domów.
Oprócz cerkwi greckokatolickiej była szkoła.
Mieszkały tu dwie rodziny żydowskie.