Kapłani grecko-katoliccy z Olejowa i okolic
Dodane przez Remek dnia Czerwca 28 2009 20:47:22

Dawni kapłani grecko-katoliccy z Olejowa i okolic


(Uaktualnione lipiec 2012)


W dokumentach kościelnych rzymsko-katolickich i innych źródłach pojawiają się też miejscowi księża grecko-katoliccy. Początkowo dopisywaliśmy informacje o nich w artykule o księżach olejowskich. Teraz materiałów mamy więcej, więc zdecydowaliśmy się utworzyć osobny artykuł.

Warto wiedzieć, że w XIX wieku (i początkach XX) wierni obu obrządków żyli zgodnie obok siebie i zdarzało się, że w zastępstwie księdza rzymsko-katolickiego udzielali chrztów (a czasem i chowali zmarłych) miejscowi księża grecko-katoliccy. Zostało to oficjalnie odnotowane w księgach rzymsko-katolickich.

Przyczyna była zapewne prosta - dla Olejowa i okolicy był tylko jeden ksiądz i jeden kościół rzymsko-katolicki. A w księgach kościelnych widać, że w tamtych czasach dzieci chrzczono bardzo szybko. Jeśli nie już w dniu narodzin, to nazajutrz, lub najpóźniej po dwóch dniach. Gdy księdza łacińskiego czasowo nie było na parafii (np. choroba, czy jakiś wyjazd), lub dostęp do świątyni był utrudniony dla ludzi z dalszych okolic (np. z powodu zimy czy roztopów), czy wreszcie słaby stan zdrowia dziecka nie pozwalał na dłuższą drogę - udawano się do miejscowych cerkwi. Podobnie (choć już z innych przyczyn) nie można było długo czekać z pogrzebami zmarłych.

Inną ciekawostką wartą odnotowania były prywatne patronaty nad świątyniami. W okolicach Olejowa było wiele cerkwi grecko-katolickich ufundowanych przez poprzednich właścicieli majątków. Obowiązek opieki nad nimi i często różne dodatkowe, zapisane w pierwotnym akcie fundacji darowizny (np. corocznie jakaś ilość drzewa na opał, i tym podobne) przechodziły na nowych właścicieli w momencie przejmowania majątku. Stąd np. w 1910 jako patronów cerkwi w Perepelnikach zapisano Wacława Wolskiego i - nie wymienionych z nazwiska - spadkobierców Szymona Padlewskiego. I najciekawsza sytuacja w Trościańcu Wielkim, gdzie rzymsko-katolickie zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia z Załoziec po objęciu w posiadanie tutejszego folwarku stało się jednocześnie patronem trościanieckiej cerkwi grecko-katolickiej.



OLEJÓW


Cerkiew grecko-katolicka w Olejowie

Cerkiew grecko-katolicka w Olejowie
(kliknij żeby obejrzeć)


Najstarszą odnalezioną przez nas wzmianką o olejowskiej cerkwi jest zapis ze stycznia 1757 roku, o ślubie Marcina Antoniego Zaleskiego z Kunegundą Jeżówną, który miał się odbyć "in Ecclesia ritus Graeci Olejoviens", co odnotowano w rzymskokatolickiej księdze ślubów z Jeziernej.


Stary krzyż w Olejowie, zabytek z XVI lub XVII wieku, z nieczytelnymi już cyrylickimi napisami

Stary krzyż w Olejowie
(kliknij żeby obejrzeć)


1825-1838 z c.k. schematyzmu galicyjskiego 1826, schematyzmów duchowieństwa grecko-katolickiego 1832 i 1858 oraz ze starych ksiąg kościelnych
Proboszczem grecko-katolickim w Olejowie był ksiądz Aleksy Studziński, ur. 1784, święcenia kapłańskie, wykształcenie: studia łacińskie. W roku 1826 pełnił też funkcję administratora w Bzowicy. Później (1857) odnotowany w schematyzmie jako administrator w Koropcu, dekanat złoczowski.

W latach 1825-1838 w zastępstwie księży łacińskich ochrzcił 38 dzieci wyznania rzymskokatolickiego (16 z Olejowa - w tym Franciszka Ksawerego Tytusa Starzeńskiego, syna hr. Michała, olejowskiego dziedzica, 13 z Białokiernicy, 9 z Bzowicy). W latach 1832-1833 pochował także 4 osoby wyznania rzymskokatolickiego (3 z Olejowa i 1 z Bzowicy). Zostało to odnotowane w księgach kościelnych z Jezierny.

Ostatnia wzmianka o nim pochodzi z maja 1838 r..

Żona proboszcza Aleksego Studzińskiego miała na imię Katarzyna, nazwiska panieńskiego nie znamy. W roku 1834 była matką chrzestną dla Anny Sidorowicz, córki kucharza z dworu olejowskiego, Stefana Sidorowicza.

Parafia greckokatolicka w Olejowie, pod wezwaniem Świętego Mikołaja Biskupa (łac. S. Nicolaum Episcopum), należała do dekanatu zborowskiego.
Patron tytularny: Michał hrabia Starzeński

Liczba dusz grecko-katolickich w parafii właściwej: 591
w filii Białokiernica - cerkiew pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża (łac. Exaltationem S. Crucis): 207
Razem: 798

Przy cerkwi istniała szkoła parafialna.

1839-1840 ze starych ksiąg kościelnych
Proboszczem grecko-katolickim w Olejowie był ksiądz Apoloniusz Tarnawski.

W latach 1839-1840 w zastępstwie księży łacińskich ochrzcił pięcioro dzieci wyznania rzymskokatolickiego (troje z Olejowa i dwoje z Białokiernicy). W roku 1849 w Olejowie pobłogosławił związek małżeński prywatnego oficjalisty Józefa Petrykowskiego z Teklą Czoroglani, córką olejowskiego chirurga. (dane z ksiąg parafii łacińskiej w Jeziernie)

1840-1847 ze starych ksiąg kościelnych
Proboszczem grecko-katolickim w Olejowie był ksiądz Stefan Lewicki.

Pierwsza zachowana wzmianka o nim w Olejowie pochodzi z października 1840.

W latach 1840-1846 w zastępstwie księży łacińskich ochrzcił 14 dzieci wyznania rzymskokatolickiego (10 z Olejowa, 2 z Białokiernicy i 2 z Bzowicy). (dane z ksiąg parafii łacińskiej w Jeziernie)

Pochodził z rodziny, która wydała wielu kapłanów greckokatolickich w tej części Galicji. Jego starszy krewny, Bazyli Lewicki, zm. 1823, był proboszczem (parochem) greckokatolickim w Bzowicy.

Żoną proboszcza Stefana Lewickiego była Maria z domu Ilewicz, córka Klemensa, ok. r. 1847 grecko-katolickiego dziekana zborowskiego.

1853-1865 ze starych ksiąg kościelnych i schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1858
Proboszczem grecko-katolickim w Olejowie był ksiądz Fabian Żukowski urodzony w r. 1813, święcenia kapłańskie 1846, żonaty (wcześniej, w r. 1851 administrator w Harbuzowie).
Najwcześniejsza znana data z dostępnych nam fragmentów ksiąg grecko-katolickich to styczeń 1853, a najpóźniejsza - listopad 1865.

Od października 1855 do lipca 1865 ochrzcił osiemnaścioro dzieci wyznania rzymsko-katolickiego (czworo z Olejowa, dwoje z Bzowicy, ośmioro z Białokiernicy, dwoje z Hukałowiec, jedno z Harbuzowa i jedno z Beremowiec) i pochował cztery zmarłe osoby wyznania rzymsko-katolickiego (dwie z Olejowa i po jednej z Bzowicy i Hukałowiec)

W latach 1862-1864 ksiądz Fabian Żukowski trzy razy był ojcem chrzestnym dla dzieci wyznania rzymsko-katolickiego - synów oficjalistów zatrudnionych u hrabiego Wodzickiego. W roku 1862 dla Tadeusza Edmunda Jawornickiego, syna olejowskiego ekonoma z domu nr 1 w Olejowie. W roku 1863 dla Władysława Wojnarowskiego, syna olejowskiego nadleśniczego z domu nr 3 w Olejowie. W roku 1864 dla Tadeusza Bronisława Stebelskiego, syna księgowego w majątku olejowskim z domu nr 170 w Olejowie

Żona proboszcza Fabiana Żukowskiego miała na imię Katarzyna, nazwiska panieńskiego nie znamy. W księgach parafii łacińskiej z Olejowa dwa razy występuje jako matka chrzestna: w roku 1853 dla Franciszki Marii Oborskiej, córki bzowickiego ekonoma z domu nr 1 w Bzowicy, a w roku 1862 dla Zdzisława Franciszka Fabiana Stebelskiego, syna księgowego w majątku hr. Wodzickiego z domu nr 170 w Olejowie

1857 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1858
Parafia greckokatolicka w Olejowie, pod wezwaniem Świętego Mikołaja Biskupa (łac. S. Nicolaum Episcopum), należała do dekanatu zborowskiego.
Patron tytularny: Kazimierz hrabia Wodzicki
Przy cerkwi istniała szkoła parafialna.

Liczba dusz grecko-katolickich w parafii właściwej: 635
w filii Białokiernica - cerkiew pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża (łac. Exaltationem S. Crucis): 233
Razem: 868

1909-1924 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1910 i trzech innych źródeł
Proboszczem grecko-katolickim w Olejowie był ksiądz Antoni Sosenko, żonaty, ur. 1862, zm. 1923, praca kapłańska od 1888, w Olejowie od roku 1909 do śmierci.

Parafia grecko-katolicka pod wezwaniem Świętego Mikołaja Biskupa (rus. Св. О. Николая ), należąca do dekanatu olejowskiego.
Świątynia murowana, nieubezpieczona, ostatnia wizytacja kanoniczna w roku 1904.
Patron: Aleksander hrabia Wodzicki.

Dotacja: ogród 2 morgi, pole orne 120 morg, sianożęcia 8 morg, 280 sążni kwadratowych, lasu 3 morgi, 1440 sążni kwadratowych. Dochód z pola 524 korony 28 centów, drewna 8 sągów, dodatki od wspólnoty 893 korony 79 centów, z tego podatek 170 koron 27 centów. Dom proboszcza murowany. Diak - posada nieobsadzona? (w oryg. NN skrót "nieisp.").

Liczba dusz grecko-katolickich w parafii właściwej: 1270
w filii Białokiernica: 462
Razem: 1732

W Białokiernicy cerkiew filialna pod wezwaniem Podwyższenia Świętego Krzyża (rus. Воздвиж. Ч. К.), drewniana, nieubezpieczona.

1915-1918
Wzmianka o księdzu Antonim Sosenko jest w książce Józefa Białyni Chodeckiego "Wspomnienia z lat niedoli i niewoli 1914-1918.". Kapłan był aresztowany przez Moskali na początku 1915 roku i wywieziony do Kijowa. Miał wtedy 53 lata. Z Olejowa zabrano wówczas cztery osoby: obu proboszczów, rzymsko- i greko-katolickiego, olejowskiego dziedzica (hrabiego Aleksandra Wodzickiego) i miejscowego naczelnika gminy i poczmistrza (Romualda Jelitę Borzemskiego). Ksiądz Sosenko w czasie kijowskiego uwięzienia ciężko zachorował, ale przeżył i wrócił do Olejowa.

Ten sam autor w swojej innej książce podaje, że ks. Sosenko miał ranę na nodze, spowodowaną zdarciem okostnej podczas aresztowania w Olejowie. (Józef Białynia Chołodecki: "Zakładnicy miasta Lwowa w niewoli rosyjskiej").

Następna źródło pochodzi z 1918 roku. Nie wymieniony z nazwiska ksiądz grekokatolicki z Olejowa (zapewne ksiądz Sosenko), wspomniany jest w gazecie z początku wojny polsko-ukraińskiej:
"Stosunek pomiędzy chłopami obu narodowości nie doznał zmącenia, znalazł się nawet ksiądz ruski (w Olejowie), który głosił z ambony spokój i zgodę z Polakami, gdyż od nich to powinni się Rusini uczyć kultury"

1919-1920
Ksiądz Antoni Sosenko figurował na liście ukraińskich duchownych internowanych i aresztowanych przez władze polskie w latach 1919-1920. (Kriwawa Kniga, Wiedeń 1921)

Praca panów Krywonisa i Łemegi "Ridnie sieło" podaje, że ksiądz Sosenko zmarł w Olejowie w 1923 roku. Jego grób znajduje się na miejscowym cmentarzu.

Grób księdza Antoniego Sosenko
na cmentarzu grecko-katolickim w Olejowie


Grób księdza Antoniego Sosenko


Według napisu na pomniku O. Antoni Sosenko zmarł w r. 1924 w 62 roku życia i 36 roku kapłaństwa

1925 Administratorem parafii grecko-katolickiej w Olejowie był ksiądz Filemon Pohibuszka. Od 1. kwietnia 1925 uczył także religii gr.-kat. w gimnazjum w Złoczowie (tygodniowo 15 godzin). (Państwowe Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Złoczowie - Sprawozdanie jubileuszowe 1873/4 - 1923/4. Nakładem dyrekcji gimnazjum przy zasiłku Komitetu Jubileuszowego.)



1909-1912 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1910 i c.k. schematyzmów galicyjskich 1911, 1912, 1913

Na zakończenie warto wspomnieć, że między rokiem 1906 a 1909 powstał odrębny dekanat olejowski. Istniał na pewno do początku pierwszej wojny światowej - o późniejszych latach nie mamy już żadnych informacji.

Dziekanem olejowskim w latach 1908-1912 był ksiądz Jona Pełechaty, paroch w Nuszczu (żonaty, ur. 1857, praca kapłańska od 1881, w Nuszczu od 1887)

W dekanacie olejowskim pracowało 11 księży, wszyscy żonaci (10 proboszczów i 1 stały administrator). W dwóch parafiach administratorzy dojeżdżali z innych miejscowości. Dekanat liczył 13 cerkwi parafialnych i 8 cerkwi filialnych. 12 parafii powstało z nadania prywatnego. Łączna liczba dusz grecko-katolickich: 15.637.

W jego skład wchodziło 13 parafii grecko-katolickich:

1. Bzowica - parafia pod wezwaniem Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny (Успенія П. Д. Б.)
2. Białogłowy - parafia p.w. Soboru Najświętszej Maryi Panny (Собора П. Д. Б.) z cerkwią filialną w Neterpińcach p.w. Wniebowstąpienia Chrystusa (Вознесенія Хр.)
3. Harbuzów - parafia p.w. Świętego Mikołaja Biskupa (Св. О. Николая)
4. Iwaczów - parafia p.w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny (Рождества П. Д. Б.) z cerkwią filialną w Wołczkowcach p.w. Świętego Dymitra (Св. Димитрія)
5. Kołtów - parafia p.w. Świętego Michała (Св. Михаила) z cerkwią filialną w Werchobużu p.w. Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny (Успенія П. Д. Б.) i wioskami (bez świątyń? - bo brak wzmianek) Opaki, Ruda i Huta Werchobuzka
6. Kudynowce - parafia p.w. Zmartwychwstania Chrystusa (Воскресенія Хр.) z cerkwią filialną w Beremowcach p.w. Świętego Eustachego (Св. ВМ. Евстахія)
7. Łopuszany - parafia p.w. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny (Воведенія въ Храмъ П. Д. Б.)
8. Manajów - parafia p.w. Soboru Najświętszej Maryi Panny (Собора П. Д. Б.)
9. Nuszcze - parafia p.w. Świętego Jana Chrzciciela (Св. Iоанна Крестителя) z cerkwią filialną w Kruhowie p.w. Świętych Konstantyna i Heleny (Равноап. Конст. и Елены)
10. Olejów - parafia p.w. Świętego Mikołaja Biskupa (Св. О. Николая) z cerkwią filialną w Białokiernicy p.w. Podwyższenia Świętego Krzyża (Воздвиж. Ч. К.)
11. Perepelniki - parafia p.w. Świętych Kosmy i Damiana (Св. Космы и Даміяна) z cerkwią filialną w Hukałowcach p.w. Podwyższenia Świętego Krzyża (Воздвиж. Ч. К.)
12. Trościaniec Wielki - parafia p.w. Świętej Paraskewii (Св. Параскевіи)
13. Jarosławice - parafia p.w. Przemienienia Pańskiego (Преобр. Госп.) z cerkwią filialną w Moniłówce p.w. Świętego Michała (Св. Михаила)



BIAŁOKIERNICA


Cerkiew grecko-katolicka w Białokiernicy

Cerkiew grecko-katolicka w Białokiernicy
(kliknij żeby obejrzeć)


Do pierwszej wojny światowej (nowszymi danymi nie dysponujemy) cerkiew filialna w Białokiernicy nie posiadała stałego kapelena. Nabożeństwa odprawiali księża z Olejowa, opisani powyżej.

1913 z artykułów prasowych
W 1913 roku olejowski proboszcz grecko-katolicki, ksiądz Antoni Sosenko, bezskutecznie próbował uzyskać zgodę na rozbiórkę zabytkowej drewnianej cerkwi w Białokiernicy, na miejscu której wierni chcieli postawić cerkiew murowaną. W końcu roku doszło do jakieś formy ugody - stara cerkiew miała być przeniesiona do Olejowa. Zapewne wybuch wojny światowej w następnym roku pokrzyżował te plany.

Zwyczajne posiedzenie Grona c. k. Konserwatorów Galicyi wschodniej odbyło się dnia 11 czerwca b. r. (...)
Kons. dr. Barwiński zawiadomił Grono, że grecko-katolicki urząd parafialny w Kałuszu wniósł na jego ręce prośbę o pozwolenie zburzenia tamtejszej cerkwi drewnianej, która rzekomo nie posiada wartości zabytkowej i grozi zawaleniem się, a nadto grunt, na którym stoi, został już sprzedany. Sprawę uchwalono przedstawić c. k. Centralnej komisyi konserwatorskiej w Wiedniu.
Sprawę te, jak również prośbę gr. kat. parocha ks. Sosenki w Olejowie o pozwolenie zburzenia starej cerkwi drewnianej w Białokiernicy, uchwalono przedstawić c. k. Komisyi centralnej a w związku z tymi wypadkami postanowiło grono prosić c. k. Namiestnictwo o wydanie okólnika do starostw, przypominającego, że na wyraźne życzenie J. C. W. Najdost. Arcyksięcia Następcy Tronu Franciszka Ferdynanda, mają być zachowane i konserwowane wszystkie bez wyjątku budowle drewniane (cerkwie, kościoły, bożnice, dzwonnice,) na tem samem miejscu, a działających przeciw temu okólnikowi winno się ukarać. (...) (Gazeta Lwowska. Rok 103. Nr. 136. Wtorek, 17 Czerwca 1913.)

Sprawy konserwatorskie: Grono konserwatorów Gralicyi wsch. na listopadowem swem posiedzeniu powzięło następujące uchwały: (...)
pkt. 3) przyspieszyć sprawę przeniesienia cerkwi drewnianej z Białokiernicy do Olejowa (Gazeta Lwowska. Rok 103. Nr. 276. Wtorek, 2 Grudnia 1913.)




BZOWICA


Cerkiew grecko-katolicka w Bzowicy

Cerkiew grecko-katolicka w Bzowicy
(kliknij żeby obejrzeć)


1808-1823 z Herbarza Adama Bonieckiego
Proboszczem grecko-katolickim w Bzowicy był ksiądz Bazyli Lewicki, znane daty 1808-1823
Spokrewniony z ks. Stefanem Lewickim z Olejowa, żonaty z Tacjanną Teofilą Zafijowską z Koszlak. Zmarł w roku 1823. Z ich trójki dzieci najmłodsza córka Katarzyna urodziła się w r. 1808 w Bzowicy. Metryka syna Michała, który również został księdzem unickim (administrator w Koniuchach, a później paroch grecko-katolicki w Rakowcu), ur. 1802 była wystawiona w Kaplińcach, a metryka córki Marii ur. 1804 była wystawiona w Dmuchowcu. Być może były to miejsca posługi duszpasterskiej Bazylego Lewickiego, zanim został parochem unickim w Bzowicy.

1825-1831 z c.k. schematyzmu galicyjskiego 1826 i schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1832
Administrator po sąsiedzku Aleksy Studziński, proboszcz unicki z Olejowa.

Kapelania miejscowa przy świątyni pod wezwaniem Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny (łac. Obdormitionem V. B. Mariae), należąca do dekanatu zborowskiego. Przy cerkwi istniała szkoła parafialna.
Patron tytularny: Michał hrabia Starzeński
Liczba dusz grecko-katolickich: 260.

1850-1855 ze starych ksiąg kościelnych
Administratorem grecko-katolickim w Bzowicy był ksiądz Atanazy Paszkowski, ur. 1822, święcenia kapłańskie 1848, żonaty.
Od października 1850 do września 1855 ochrzcił dwoje dzieci wyznania rzymsko-katolickiego z Bzowicy i jedno z Białokiernicy, oraz pochował jedną zmarłą osobą wyznania rzymsko-katolickiego z Bzowicy.
W roku 1857 był już proboszczem w Olesku i wdowcem.

1857 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1858 i starych ksiąg kościelnych
Kapelania miejscowa przy świątyni pod wezwaniem Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny (łac. Obdormitionem V. B. Mariae), należąca do dekanatu zborowskiego. Przy cerkwi istniała szkoła parafialna.
Patron tytularny: Kazimierz hrabia Wodzicki
Liczba dusz grecko-katolickich: 324.

Stanowisko kapelana nie obsadzone. Administratorem grecko-katolickim w Bzowicy był ksiądz Konstanty Bielewicz, urodzony 1823, święcenia kapłańskie 1847, wdowiec.
W listopadzie 1857 ochrzcił jedno niemowlę wyznania rzymsko-katolickiego z Bzowicy.

1863 ze starych ksiąg kościelnych
Administratorem grecko-katolickim w Bzowicy był ksiądz Faustyn Hawryszo.
W lutym 1863 w zastępstwie księdza łacińskiego ochrzcił jedno dziecko wyznania rzymsko-katolickiego z Bzowicy.

1885-1909 ze starych ksiąg kościelnych i schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1910
Proboszczem grecko-katolickim w Bzowicy był ksiądz Michał Baran, żonaty, ur. 20 listopada 1846, zm. 1 marca 1909.

W roku 1885 proboszcz Baran z Bzowicy był osobiście świadkiem na ślubie grekokatolika szlachcica Tytusa Czorkawskiego ze szlachcianką Apolonią Kociubińską, wyznania rzymskokatolickiego, oboje z Hukałowiec. Ślub odbył się w kościele rzymskokatolickim w Olejowie.

Zachował się jego podpis z 1903 roku na akcie ślubu Marcina Juźwina, wyznania rzymskokatolickiego z Hukałowiec, z Eufemią Rebryk, grekokatoliczką z Bzowicy.

Pieczęć parafii grekokatolickiej w Bzowicy
i podpis księdza proboszcza Michała Barana z 1903 r.


pieczęć Bzowica 1903
(kliknij żeby obejrzeć)


Grób księdza Michała Barana na cmentarzu w Bzowicy

Grób księdza Michała Barana
(kliknij żeby obejrzeć)


1909 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1910
Po śmierci księdza Barana dojeżdżającym administratorem był ksiądz Iłarion Miedinski z Kudynowiec, zonaty, ur. 1869, praca kapłańska od 1896, w Kudynowcach od 1901.

Cerkiew parafialna pod wezwaniem Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny (rus. Успенія П. Д. Б.), należąca do dekanatu olejowskiego, drewniana, ubezpieczona w Towarzystwie Dnistr, ostatnia wizytacja kanoniczna w roku 1888 przez kardynała Sylwestra Sembratowicza.

Dotacja: ogród 3 morgi, pola 87 morgów, pastwisk i karczunków 21 morgów, dochód z pola 433 korony 68 centów, dodatki od wspólnoty 951 koron 22 centy, z tego podatek 152 korony.

Patron: Aleksander hrabia Wodzicki
Liczba dusz grecko-katolickich: 574.

1912 ze starych metryk)
Administratorem grecko-katolickim w Bzowicy był ksiądz Marko Dorosz, urodzony w roku 1880, święcenia kapłańskie 1806. W roku 1909 był już wikariuszem w Zbarażu, uczył także religii z tamtejszej szkole ludowej 4-klasowej.

W zastępstwie księży łacińskich ochrzcił Zofię Dajczak wyznania rzymsko-katolickiego z Bzowicy (metryka chrztu zachowana w rodzinie)




HARBUZÓW



1825 z c.k. schematyzmu galicyjskiego 1826
Kapelanem grecko-katolickim w Harbuzowie był ksiądz Stefan Audykowski.
W wiosce istniała greckokatolicka szkoła parafialna.

1831 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1832
Kapelania w Harbuzowie przy świątyni pod wezwaniem Świętego Mikołaja Biskupa (łac. S. Nicolaum Episcopum), należąca do dekanatu złoczowskiego.
Kapelan: brak
Patron tytularny: Michał hrabia Starzeński
Liczba dusz grecko-katolickich: 316.

1851 ze starych ksiąg kościelnych
Administratorem grecko-katolickim w Harbuzowie był ksiądz Fabian Żukowski (późniejszy proboszcz obrządku greckiego w Olejowie).
W styczniu 1851 ochrzcił ochrzcił jedno dziecko wyznania rzymsko-katolickiego z Harbuzowa:

1857 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1858
Kapelania w Harbuzowie przy świątyni pod wezwaniem Świętego Mikołaja Biskupa (łac. S. Nicolaum Episcopum), należąca do dekanatu załozieckiego.
Patron: Kazimierz hrabia Wodzicki
Liczba dusz grecko-katolickich: 402.

1857-1863 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1858 i starych ksiąg kościelnych
Kapelan: stanowisko nieobsadzone.
Administratorem grecko-katolickim w Harbuzowie był ksiądz Teofil Borodajkiewicz, urodzony 1821, święcenia kapłańskie 1855, żonaty .
Od stycznia 1857 do kwietnia 1863 ochrzcił siedmioro dzieci wyznania rzymsko-katolickiego z Harbuzowa i pochował jedną zmarłą osobę tegoż wyznania z Harbuzowa.

Żona księdza administratora Teofila Borodajkiewicza miała na imię Sabina, nazwiska panieńskiego nie znamy. W roku 1861 był matką chrzestną dla Anieli Wandy Hoffmann, córki Aleksandra Hoffmanna, kierownika harbuzowskiej gorzelni hrabiów Wodzickich, z domu nr 1 w Harbuzowie. (z ksiąg parafii rzymskokatolickiej w Olejowie)

W roku 1860 kantorem chóru przy cerkwi grecko-katolickiej w Harbuzowie był Bazyli Dąbrowski, późniejszy (potwierdzone lata 1861-1864 i 1873-1900) nauczyciel miejscowej szkoły ludowej. (z ksiąg parafii rzymskokatolickiej w Olejowie, gdzie występował jako świadek ślubu)

1863-1864 ze starych ksiąg kościelnych i schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1858
Administratorem grecko-katolickim w Harbuzowie był ksiądz Orest Derżko, w roku 1857 odnotowany w schematyzmie jako alumn II roku teologii w seminarium lwowskim.
Od września 1863 do grudnia 1864 ochrzcił pięcioro dzieci wyznania rzymsko-katolickiego z Harbuzowa.

1909 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1910
Administratorem grecko-katolickim w Harbuzowie był ojciec Joan Bliak, żonaty, ur. 1877, praca kapłańska od 1904.

Cerkiew parafialna pod wezwaniem Świętego Mikołaja Biskupa (rus. Св. О. Николая ), należąca do dekanatu olejowskiego, drewniana, rok budowy 1882, ubezpieczona w towarzystwie Dnistr, ostatnia wizytacja kanoniczna 1879

Dotacja: ogród 1500 sążni kwadratowych, pola 31 morgów 605 sążni kwadr., sianożęcia 3 morgi 352 sążni kwadr., dochód z pola 132 korony 26 centów, dodatki od wspólnoty 1142 korony 38 centów, z tego podatek 48 koron 34 centy. Dom księdza drewniany. Diak - posada nieobsadzona? (w oryg. NN skrót "nieisp."), jest chór. Sklep przy miejscowej czytelni "Proswity", z którego dochód jest przeznaczony na cerkiew.

Patron: Aleksander hrabia Wodzicki
Liczba dusz grecko-katolickich: 805.



PEREPELNIKI


Cerkiew grecko-katolicka w Perepelnikach
pocztówka z 1915 roku


Cerkiew grecko-katolicka w Perepelnikach 1915
(kliknij żeby obejrzeć)


1826 z c.k. schematyzmu galicyjskiego 1826
Administratorem grecko-katolickim w Perepelnikach był ksiądz Stefan Audykowski, kapelan z Harbuzowa.
W wiosce istniała greckokatolicka szkoła parafialna.

1831 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1832
Administratorem grecko-katolickim w Perepelnikach był ksiądz Józef Jawecki, ur. 1781, poprzednio (1827-1831) administrator w Trościańcu Wielkim.

Parafia greckokatolicka pod wezwaniem Świętych Kosmy i Damiana (łac. SS. Cosmam et Damianum), należąca do dekanatu złoczowskiego.
Patron tytularny: pan Maciej Pokutyński

Liczba dusz grecko-katolickich w parafii: 461
w filii Hukałowce - świątynia pod wezwaniem Podwyższenia Świętego Krzyża (łac. Exaltationem S. Crucis) - 316
Razem: 776

1850-1864 ze starych ksiąg kościelnych i schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1858
Proboszczem grecko-katolickim w Perepelnikach był ksiądz Kornel Klimkiewicz, urodzony 1807, święcenia kapłańskie 1835, żonaty.

Od stycznia 1850 do listopada 1864 ochrzcił dziesięcioro dzieci wyznania rzymsko-katolickiego z Hukałowiec i pochował cztery zmarłe osoby tegoż wyznania z Hukałowiec.
W marcu 1850 był także ojcem chrzestnym dla Marcelli Honoraty Oborskiej z domu nr 1 w Bzowicy, córki bzowickiego ekonoma Józefa Oborskiego (chrzest w kościele rzymsko-katolickim w Jeziernej).

1857 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1858
Parafia greckokatolicka pod wezwaniem Świętych Kosmy i Damiana (łac. SS. Cosmam et Damianum), należąca do dekanatu zborowskiego.
Patron tytularny: spadkobiercy Macieja Pokutyńskiego
Przy cerkwi szkoła parafialna.

Liczba dusz grecko-katolickich w Perepelnikach: 527
w filii Hukałowce - świątynia pod wezwaniem Podwyższenia Świętego Krzyża (łac. Exaltationem S. Crucis) - 280
Razem: 807

1909 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1910
Proboszczem grecko-katolickim w Perepelnikach był ksiądzDymitrij Bachtałowski, żonaty, ur. 1864, praca kapłańska od 1888, w Perepelnikach od 1894.

Cerkiew parafialna pod wezwaniem Świętych Kosmy i Damiana (rus. Св. Космы и Даміяна ), należąca do dekanatu olejowskiego, drewniana, rok budowy 1855, ubezpieczona w towarzystwie Dnistr, ostatnia wizytacja kanoniczna w 1888 r.

Dotacja: ogród 1573 sążnie kwadratowe, ornego pola 92 morgi 415 sążni kwadr., sianożęcia 18 morgów 370 sążni kwadr., lasu 9 morgów 345 sążni kwadr., dochód z pola 376 koron 46 centów, drewna 7,5 sągów, 4 korce owsa, ??? (NN skrót "prosk.") 10 koron 24 centy, dodatki od wspólnoty 915 koron 17 centów, z tego podatek 124 korony 32 centy. Dom proboszcza - lepianka (ściany lepione z gliny). Diak - posada nieobsadzona? (w oryg. NN skrót "nieisp."). Sklep cerkiewny.

Patron: Wacław Wolski i spadkobiercy Szymona Padlewskiego.

Liczba dusz grecko-katolickich w parafii właściwej: 990
w filii Hukałowce: 526
Razem: 1516

W Hukałowcach cerkiew filialna pod wezwaniem Podwyższenia Świętego Krzyża (rus. Воздвиж. Ч. К.), drewniana, ubezpieczona w towarzystwie Dnistr.



HUKAŁOWCE


Cerkiew grecko-katolicka w Hukałowcach

Cerkiew grecko-katolicka w Hukałowcach


Do pierwszej wojny światowej (nowszymi danymi nie dysponujemy) cerkiew filialna w Hukałowcach nie posiadała stałego kapelana. Nabożeństwa odprawiali księża z Perepelników, opisani powyżej.



ŁOPUSZANY


Cerkiew grecko-katolicka w Łopuszanach

Cerkiew grecko-katolicka w Łopuszanach
(kliknij żeby obejrzeć)


1825-1845 z c.k. schematyzmu galicyjskiego 1826, schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1832 i artykułów prasowych
Proboszczem grecko-katolickim w Łopuszanach był ksiądz Bazyli Deynicki, ur. 1777.

W roku 1838 ochrzcił jedno dziecko wyznania rzymsko-katolickiego z Olejowa.

Parafia greckokatolicka pod wezwaniem Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny (łac. Praesentationem B. V. Mariae) należąca do dekanatu złoczowskiego.

Patron (fundator) tytularny: pan Michał hrabia Starzeński
Liczba dusz grecko-katolickich: 406 [lub: 486 - nieczytelne].
W wiosce istniała greckokatolicka szkoła parafialna.

1856 ze starych ksiąg kościelnych
Administratorem grecko-katolickim w Łopuszanach był ksiądz Łonkiewicz (imię nie zapisane).
W lutym 1856 ochrzcił jedno niemowlę wyznania rzymsko-katolickiego z Hukałowiec.

1857 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1858
Kapelania greckokatolicka pod wezwaniem Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny (łac. Praesentationem B. V. Mariae) należąca do dekanatu zborowskiego.
Patron tytularny: Kazimierz hrabia Wodzicki

Liczba dusz grecko-katolickich: 450.

1857-1859 ze starych ksiąg kościelnych i schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1858
Stanowisko kapelana nie obsadzone.
Administratorem grecko-katolickim w Łopuszanach był ksiądz Jan Solecki, urodzony 1832, święcenia kapłańskie 1855, żonaty.
W październiku 1859 ochrzcił jedno niemowlę wyznania rzymsko-katolickiego z Hukałowiec.

1909 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1910
Nie było stałego kapłana, administratorem dojeżdżającym w Łopuszanach był ksiądz Dymitrij Bachtałowski z Perepelników.

Parafia przy cerkwi pod wezwaniem Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny (rus. Воведенія въ Храмъ П. Д. Б.), należąca do dekanatu olejowskiego, drewniana, rok budowy 1717, ubezpieczona w Krakowskim Towarzystwie, ostatnia wizytacja kanoniczna w roku 1888.

Dotacja: ogród 3 morgi, ornego pola 52 morgi, dochód z pola 190 koron, dodatki od wspólnoty 1081 koron 38 centów, z tego podatek 64 korony 7 centów. Dom księdza lepianka (ściany lepione z gliny). Diak - posada nieobsadzona? (w oryg. NN skrót "nieisp."). Sklep cerkiewny.

Patron: Aleksander hr. Wodzicki.
Liczba dusz grecko-katolickich: 843.



BEREMOWCE



1831-1860 ze schematyzmów duchowieństwa grecko-katolickiego 1832 i 1858 oraz ze starych ksiąg kościelnych
W Beremowcach była grecko-katolicka cerkiew filialna pod wezwaniem Świętego Eustachego Męczennika (łac. S. Eustachium Mart.), należąca do parafii w Kudynowcach, dekanat zborowski. Cerkiew nie posiadała stałego kapelena, nabożeństwa odprawiali księża z Kudynowiec.

Owczesnym długoletnim proboszczem religii greckiej w Kudynowcach (znane daty 1831-1860) był ksiądz Jan Popiel, ur. 1778, święcenia kapłańskie 1805, wykształcenie studia łacińskie, wdowiec.
W roku 1833 w zastępstwie księży łacińskich ochrzcił 1 dziecko wyznania rzymsko-katolickiego z Beremowiec. Od lutego 1850 do grudnia 1860 ochrzcił sześcioro dzieci wyznania rzymsko-katolickiego z Beremowiec i pochował trzy zmarłe osoby tegoż wyznania z Beremowiec i jedną z Hukałowiec.

październik 1873 z artykułów prasowych - pożar plebanii w Beremowcach
"Dnia 27. bm. wieczorem zgorzała plebanja gr. kat. w Beremowcach, z budynkami i krescencją, ogień wszczął się w stertach zdaje się podłożony. " (Dziennik Polski. Rok V. Nr. 254. We Lwowie Piątek dnia 31. Października 1873)

1914-1915 z artykułu w "Dzienniku Kijowskim" i schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1910

Kapłanem grecko-katolickim w Beremowcach był ksiądz Bazyli Matwejko, żonaty, ur. 1883, praca kapłańska od 1906, poprzednio (w r. 1909) administrator w Załoźcach Nowych.

Za czasów rosyjskiej okupacji odważnie walczył z prawosławiem, co opisano (jako negatywny przykład) w artykule w piotrogrodzkim piśmie "Kołokoł", przedrukowanym następnie przez wydawaną we Lwowie "Prikarpacką Ruś". Czytamy tam, że ksiądz Matwejko opuścił Beremowce na początku sierpnia 1914 razem z Austriakami, a następnie powrócił w listopadzie, gdy w cerkwi w Beremowcach urzędował już sprowadzony przez Rosjan prawosławny pop. Próbował nie wpuścić popa do świątyni (źródło podaje, że kładł się na progu) i zakłócał nabożeństwa. Gdy parafianie usunęli go siłą z cerkwi, ksiądz Matwejko razem z żoną zaczęli chodzić po wsi, w każdej chacie starając się wywrzeć wpływ na kobiety. Nazywali prawosławie mamoną, grozili klątwą w imieniu papieża. Część rodzin przestała chodzić do cerkwi w Beremowcach i uczęszczała do sąsiednich parafii unickich, gdzie ksiądz Matwejko odprawiał nabożeństwa. A w w okolicy Wielkiego Postu duchowny użył radykalnego argumentu: straszenia, co się stanie z prawosławnymi po powrocie Austriaków. Ten ostatni argument (w połączeniu z austriacko-niemieckimi zwycięstwami w Zachodniej Galicji) najbardziej podziałał na ludzi w Beremowcach. Porzucali prawosławie i szli do spowiedzi do księży unickich. Podobnie miało się dziać i w innych parafiach powiatu zborowskiego, nad czym bolało rosyjskie czasopismo.

Nie wiadomo, co Moskale zrobili z księdzem Matwejko i czy był jakoś represjonowany za swoją odważną postawę.

1936 z artykułów prasowych
Kapłanem grecko-katolickim w Beremowcach był ks. Stefan Charaburski. Razem z nim mieszkała Nadija Charaburska (żona lub siostra). W styczniu 1936 majątek ruchomy obojga (sprzęty domowe, kilimy i bydło) oszacowany na łączną sumę 740 zł był wystawiony na licytację na poczet długu u Samuela Rotha w Zborowie. (Gazeta Lwowska. Rok 126. Nr. 4. Lwów, środa 8 stycznia 1936)




MANAJÓW



1831 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1832
W Manajowie nie było stałego kapłana. Cerkwią administrator po sąsiedzku Bazyli Deynicki, proboszcz unicki z Łopuszan.

Kapelania miejscowa przy świątyni pod wezwaniem Ucieczki do Egiptu (Fugam in Aegyptum), należąca do dekanatu złoczowskiego.
Patron: pani Tekla Kłodnicka
Liczba dusz grecko-katolickich: 386.

1857 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1858
Stanowisko kapelana nie obsadzone.
Administratorem grecko-katolickim w Manajowie był ksiądz Hilarion Strumieński, urodzony 1831, święcenia kapłańskie 1857, żonaty.

Kapelania miejscowa przy świątyni pod wezwaniem Soboru (? - nie wiem, jak to przetłumaczyć) NMP (łac. Synaxim B. V. M.), należąca do dekanatu załozieckiego.
Patron tytularny: Franciszek Fellner
Liczba dusz grecko-katolickich: 569.

1859-1861 ze starych ksiąg kościelnych
Administratorem grecko-katolickim w Manajowie był ksiądz Hańkiewicz (imię nie zapisane).
Od stycznia 1859 do marca 1861 ochrzcił czworo dzieci wyznania rzymsko-katolickiego z Manajowa.

1861-1865 ze starych ksiąg kościelnych
Administratorem grecko-katolickim w Manajowie był ksiądz Onufry Semion, w roku 1857 odnotowany w schematyzmie jako alumn III roku teologii w seminarium lwowskim.
Od października 1861 do października 1865 ochrzcił siedmioro dzieci wyznania rzymsko-katolickiego z Manajowa.

1877 z artykułów prasowych i schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1910
Ks. Jakub (Jakow) Gutkowski, dotychczasowy administrator gr. kat. kapelanii w Mszanie, przeniósł się jako taki do Manajowa. (Gazeta Lwowska. Rok 67. Nr. 170. Poniedziałek, 16 lipca 1877. Zapiski dyecezjalne). Urodzony w roku 1834, święcenia kapłańskie 1875. Od roku 1883 był już proboszczem w Ożydowie, dekanat Olesko.

1909 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1910
Proboszczem grecko-katolickim w Manajowie był ksiądz Filimon Tarnawski, żonaty, ur. 1862, praca kapłańska od 1889, w Manajowie od 1894.

Świątynia parafialna grecko-katolicka pod wezwaniem Собора П. Д. Б. (Soboru NMP? - nie wiem, jak to przetłumaczyć), należąca do dekanatu olejowskiego, murowana, rok budowy 1909, ubezpieczona w towarzystwie Dnistr, ostatnia wizytacja kanoniczna w r. 1879.

Dotacja: ogród 1 morga 781 sążni kwadratowych, ornego pola 25 morgów 506 sążni kwadr., sianożęcia 12 morgów 49 sążni kwadr., lasu 4 morgi 968 sążni kwadr., dochód z pola 157 koron 32 centy, dodatki od wspólnoty 1126 koron 4 centy, z tego podatek 58 koron 32 centy. Dom księdza drewniany. Diak - posada nieobsadzona? (w oryg. NN skrót "nieisp."). Sklep cerkiewny

Patron: Helena Zielińska.
Liczba dusz grecko-katolickich: 1301.



TROŚCIANIEC WIELKI



1816-1821 ze starych ksiąg kościelnych
Administratorem grecko-katolickim w Trosciańcu Wielkim był ksiądz Czernawski Trofim, mieszkał w domu nr 22 w Trościańcu
W zastępstwie księży łacińskich ochrzcił 17 dzieci wyznania rzymsko-katolickiego z Trościańca

1821-1824 z c.k. schematyzmu galicyjskiego 1826 i schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1832
W wiosce nie było stałego kapłana, administratorem po sąsiedzku był Grzegorz Strzelbicki, proboszcz religii greckiej w Białogłowach
W zastępstwie księży łacińskich ochrzcił dwoje dzieci wyznania rzymsko-katolickiego z Trościańca

Kaplica miejscowa pod wezwaniem Świętej Praksedy (łac. S. Praxedam), należąca do dekanatu załozieckiego.
Patron: Konwent Sióstr Miłosierdzia z Załoziec
Liczba dusz greckokatolickich w Trościańcu Wielkim: 224
Przy cerkwi istniała szkoła parafialna.

1827-1831 ze starych ksiąg kościelnych i schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1832
Administratorem grecko-katolickim w Trosciańcu Wielkim był ksiądz Józef Jawecki, urodzony w roku 1781. W roku 1831 był już administratorem w Perepelnikach.
W zastępstwie księży łacińskich ochrzcił 23 dzieci wyznania rzymsko-katolickiego z Trościańca

1857 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1858
Stanowisko kapelana nie obsadzone.
Administratorem grecko-katolickim w Trosciańcu Wielkim był ksiądz Jan Barwiński, urodzony 1833, święcenia kapłańskie 1856, żonaty.

Kaplica miejscowa pod wezwaniem Świętej Praksedy (łac. S. Praxedam), należąca do dekanatu załozieckiego.
Patron: Konwent Sióstr Miłosierdzia z Załoziec
Liczba dusz greckokatolickich w Trościańcu Wielkim: 236

5 maja 1857 ks. Jan Barwiński był świadkiem ślubu Józefa Hertza, pisarza gminnego z Trościańca z panną Teofilą Lewitowską, córką prywatnego oficjalisty. Ceremonia odbyła się w kościele rzymsko-katolickim w Załoźcach.

1858-1867 ze starych ksiąg kościelnych i schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1858
Administratorem grecko-katolickim w Trosciańcu Wielkim był ksiądz Hilarion Strumieński, urodzony w roku 1831, święcenia kapłańskie 1857, żonaty. Poprzednio, w roku 1857 był administratorem w Manajowie.
W zastępstwie księży łacińskich ochrzcił 18 dzieci wyznania rzymsko-katolickiego z Trościańca
W roku 1867 jego żona Joanna była matką chrzestną dla Stanisława Ursyna, syna trościanieckiego ekonoma Mikołaja Ursyna

1872-1873 ze starych ksiąg kościelnych i schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1910
W wiosce nie było stałego kapłana. Administratorem grecko-katolickim w Trosciańcu Wielkim był ksiądz Mieczysław Audykowicz, proboszcz grecko-katolicki w Białogłowach. Urodzony w roku 1843, święcenia kapłańskie 1868. Od roku 1901 był już proboszczem w Kniażopłuce, dekanat Dolina.
W zastępstwie księży łacińskich ochrzcił 10 dzieci wyznania rzymsko-katolickiego z Trościańca

1874 ze starych ksiąg kościelnych i artykułów prasowych
Administratorem grecko-katolickim w Trościańcu Wielkim był ksiądz Aleksander Korytko, mąż Walerii (nazwisko panieńskie NN)
W zastępstwie księży łacińskich ochrzcił 9 dzieci wyznania rzymsko-katolickiego z Trościańca
W roku 1874 jego żona Waleria była matką chrzestną dla Antoniny Ursyn, córki trościanieckiego ekonoma Mikołaja Ursyna

"Ks. Aleksander Korytko, były zawiadowca greckokatolickiej kapelanii w Trościańcu, przeznaczony został na wikariusza do Uścia Zielonego". (Gazeta Narodowa. Rok XVI. Nr. 115. We Lwowie. Niedziela dnia 20. Maja 1877. Rubryka: Zapiski diecezjalne)

1875-1879 ze starych ksiąg kościelnych
Administratorem grecko-katolickim w Trosciańcu Wielkim był ksiądz Wiktor Rostkowicz
W zastępstwie księży łacińskich ochrzcił 33 dzieci wyznania rzymsko-katolickiego z Trościańca

1879-1882 ze starych ksiąg kościelnych
Administratorem grecko-katolickim w Trosciańcu Wielkim był ksiądz Dionizy Eliasiewicz
W zastępstwie księży łacińskich ochrzcił 29 dzieci wyznania rzymsko-katolickiego z Trościańca

1883-1892 ze starych ksiąg kościelnych i schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1910
Proboszczem grecko-katolickim w Trosciańcu Wielkim był ksiądz Tadeusz Koncewicz, ur. 1854, święcenia kapłańskie 1877, w roku 1883 otrzymał tytuł kanonika. W roku 1909 był już proboszczem w Milnie
W zastępstwie księży łacińskich ochrzcił 47 dzieci wyznania rzymsko-katolickiego z Trościańca

1909 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1910
Proboszczem grecko-katolickim w Trościańcu Wielkim był ksiądz Josif Miź, żonaty, ur. 1874, praca kapłańska od 1903, w Trościańcu od 1909.

Cerkiew parafialna pod wezwaniem Świętej Praksedy (rus. Св. Параскевіи ) należąca do dekanatu olejowskiego, murowana, ubezpieczona w towarzystwie Dnistr, ostatnia wizyta kanoniczna 1879.

Dotacja: ogród 1,5 morgi, pole uprawne 46,5 morgi, sianożęcia 10,5 morgi, dochód z pola 193 korony 2 centy, dodatki od wspólnoty 1097 koron 8 centów, z tego podatek 60 koron 70 centów. Dom proboszcza pruski mur. Diak - posada nieobsadzona? (w oryg. NN skrót "nieisp."). Diakówka. Spichlerz cerkiewny.

Patron: Konwent Sióstr Miłosierdzia z Załoziec
Liczba dusz grecko-katolickich: 439.




BIAŁOGŁOWY



1825-1831 z c.k. schematyzmu galicyjskiego 1826 i schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1832
Proboszczem grecko-katolickim w Białogłowach był ksiądz Grzegorz Strzelbicki, urodzony w roku 1783, wykształcenie: studia łacińskie.

Kapelania miejscowa przy świątyni pod wezwaniem Ucieczki do Egiptu (Fugam in Aegyptum), należąca do dekanatu załozieckiego.
Patron: Apolonia Karwowska
Liczba dusz grecko-katolickich: 829.
Przy cerkwi istniała szkoła parafialna.

1857 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1858
Stanowisko proboszcza nie obsadzone.
Administratorem grecko-katolickim w Białogłowach był ksiądz Andrzej Kaczała, urodzony 1830, święcenia kapłańskie 1855, żonaty.

Parafia grecko-katolicka przy świątyni pod wezwaniem Soboru (? - nie wiem, jak to przetłumaczyć) NMP (łac. Synaxim B. V. M.), należąca do dekanatu załozieckiego.
Patron tytularny: Wincenty Kossakowski.
Przy cerkwi istnieje szkoła parafialna.

Liczba dusz grecko-katolickich w Białogłowach: 623.
W filii Neterpińce: 185
Razem: 808

1898-1900 z c.k. schematyzmów galicyjskich 1899 i 1900 oraz schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1910
Proboszczem grecko-katolickim w Białogłowach był ksiądz Mieczysław Audykowski.
W wymienionych latach 1898-1899 był on jednocześnie unickim dziekanem zborowskim, co mogłoby wskazywać, że Białogłowy należały wtedy do dekanatu zborowskiego..Pełnił także funkcję administratora grecko-katolickiego w Trościańcu Wielkim. Urodzony w roku 1843, święcenia kapłańskie 1868. Od roku 1901 był już proboszczem w Kniażopłuce, dekanat Dolina.

1909 ze schematyzmu duchowieństwa grecko-katolickiego 1910
Proboszczem grecko-katolickim w Białogłowach był ksiądz Wasilij Pilipczuk, żonaty, ur. 1871, praca kapłańska od 1896, w Białogłowach od 1900

Świątynia parafialna grecko-katolicka pod wezwaniem Собора П. Д. Б. (nie znaleźliśmy w słownikach, czy to jest to samo co Ucieczki do Egiptu z 1832 r.), należąca do dekanatu olejowskiego, drewniana, ubezpieczona w towarzystwie Dnistr, ostatnia wizytacja kanoniczna w r. 1888.

Dotacja: ogród 2 morgi 923 sążnie kwadratowe, pole orne 66 morgów 1332 sążnie kwadr., sianożęcia 2 morgi 680 sążni kwadr., lasu 21 morg 975 sążni kwadr., pastwiska 1 morga 900 sążni kwadratowych, dochód z pola 317 koron 2 centy, roczna dzierżawa 30 koron, dodatki od wspólnoty 1062 korony 64 centy, z tego podatek 108 koron 28 centów, za młyn 20 koron 81 centów, z ??? (NN skrót "obł.") legat procentowy 51 koron 66 centów. Dom proboszcza drewniany. Diak - posada nieobsadzona? (w oryg. NN skrót "nieisp.").

Patron: dr Jan Węgrzyński.
Liczba dusz grecko-katolickich w parafii właściwej: 1269
w filii Neterpińce - cerkiew Wniebowstąpienia Chrystusa (rus. Вознесенія Хр.), drewniana: 359
Razem: 1628



Literatura:


Schematismus universi venerabilis cleri Archidioeceseos Metropolitanae graeco catholicae Leopoliensis pro Anno Domini 1832. Leopoli. Impressum in typographia Petri Piller.

Schematismus universi venerabilis cleri Archidioeceseos Metropolitanae graeco-catholicae Leopoliensis pro Anno Domini 1858. Leopoli. E typographia Instituti Stauropigiani.

Шематизмъ всего клира греко-католицкои митополичои архіепархіи львовскои на рокъ 1910. Рочникъ 66. Лвов. Накладомъ архіепархіяльного клира. 1910.

Schematismus des Königreiches Galizien und Lodomerien. Für das Jahr 1826. Lemberg, gedruckt bey Peter Piller.

Szematyzm królestwa Galicyi i Lodomeryi z wielkiem księstwem krakowskiem na rok 1899. Lwów. Nakładem c. k. Namiestnictwa. Z drukarni Władysława Łozińskiego - Zarządca Wł. J. Weber. 1899.

Szematyzm królestwa Galicyi i Lodomeryi z wielkiem księstwem krakowskiem na rok 1900. Lwów. Nakładem c. k. Namiestnictwa. Z drukarni Władysława Łozińskiego - Zarządca Wł. J. Weber. 1900.

Szematyzm królestwa Galicyi i Lodomeryi z wielkiem księstwem krakowskiem na rok 1911. Lwów. Nakładem Prezydyum c. k. Namiestnictwa. Z drukarni Władysława Łozińskiego - Zarządca J. Niedopad. 1911.

Szematyzm królestwa Galicyi i Lodomeryi z wielkiem księstwem krakowskiem na rok 1912. Lwów. Nakładem Prezydyum c. k. Namiestnictwa. Z drukarni Władysława Łozińskiego - Zarządca J. Niedopad. 1912.

Szematyzm królestwa Galicyi i Lodomeryi z wielkiem księstwem krakowskiem na rok 1913. Lwów. Nakładem Prezydyum c. k. Namiestnictwa. Z drukarni Władysława Łozińskiego - Zarządca J. Niedopad. 1913.

Herbarz polski: część I. Wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Ułożył i wydał Adam Boniecki. Tom XIV. Warszawa 1911.

Józef Białynia Chodecki: Wspomnienia z lat niedoli i niewoli 1914-1918. Lwów 1919, nakładem autora.

Józef Białynia Chołodecki: Zakładnicy miasta Lwowa w niewoli rosyjskiej 1915-1918. Lwów 1930, nakładem autora.

Володимир Кривоніс, Микола Лемега: ”Рідне Село”. Оліїв 2008

"Dziennik Poznański" nr 297 z 28 grudnia 1918 r., fr. artykułu "Wiadomości ze wschodniej Galicji", cytowany tu tekst był przedrukiem z lwowskiej "Gazety Wieczornej"

"Dziennik Kijowski" nr 119 z 2(15) maja 1915 r., art. "Sprawy wyznaniowe w Galicyi".