Pogrzeb hrabiego Kazimierza Wodzickiego w Olejowie
Dodane przez Remek dnia Października 20 2008 03:11:29
[źródło: "Kurjer Poznański" nr 248 z 27 października 1889. Zachowano oryginalną pisownię.]

Pogrzeb ś. p. Kazimierza hr. Wodzickiego.

Nader liczne grono krewnych, przyjaciół, posłów, sąsiadów i włościan zebrało się w dniu 23 b. m. w Olejowie, aby oddać cześć zwłokom zasłużonego męża.

O godzinie 11 przed południem nadjechali ze Lwowa osobnym pociągiem żałobni goście. Natychmiast po przybyciu gości rozpoczęły się obrzędy religijne. Gdy rozległ się śpiew ruskiego duchowieństwa: "Wicznaja pamiat", wtedy lud zebrany na dziedzińcu wybuchnął głośnym płaczem i jękiem żałosnym. Po kilku mszach odprawionych równocześnie, wstąpił na ambonę miejscowy proboszcz ksiądz Gątkiewicz i w ciepłych słowach żegnał zmarłego, a gdy podniósł jego dobroczynność, pieczołowitość około dobra ludu i miłość jego doń, czego dowodem, że w testamencie wyraził życzenie, aby zwłoki jego nie były pochowane w grobach familijnych, lecz na wiejskim cmentarzu - wtedy ze wszystkich stron świątyni Pańskiéj rozległ się powszechny płacz. Nad grobem przemówił prezes Koła polskiego poseł Apolinary Jaworski, żegnając zmarłego w imieniu swojem jako jego przyjaciel i uczeń, w imieniu powiatu, którego był chlubą i w imieniu kraju, którego był ozdobą.

W końcu nastąpiły egzekwie, a potém zamurowano grób, w którym spoczęły zwłoki jednego z najlepszych synów naszéj ziemi.



NEKROLOGI
(zachowano oryginalną pisownię)

"Kurjer Poznański" nr 245 z 24 października 1889

+ Kaźmirz Stanisław Michał hr. Wodzicki, właściciel dóbr, b. poseł na Sejm krajowy i do Rady państwa, znany niepospolity znawca i lubownik przyrody i niezrównany autor licznych monografii o ptakach, zmarł dnia 20 b. m. w Olejowie po długiej chorobie. K. hr. Wodzicki urodził się 26 września 1816 roku. W r. 1845 zaślubił Laurę hr. Broel-Plater, a owdowiawszy, poślubił w w 1858 r. Józefę hr. Dzieduszycką. Zmarły pozostawia z pierwszéj żony córkę Maryą, zaślubioną Mieczysławowi hr. Borkowskiemu, Karolinę, zaślubioną Stanisławowi Garapichowi, Laurę, zaślubioną Michałowi Garapichowi, i syna Piotra. Z drugiej zaś żony sześcioro dzieci, między któremi Antoniego, ożenionego z hr. Wodzicką, córką Alfreda z Wołynia. - Cześć pamięci zacnego obywatela!

"Dziennik Poznański" nr 245 z 24 października 1889

Kaźmierz Stanisław Michał hr. Wodzicki, właściciel dóbr, były poseł na sejm galicyjski i do rady państwa, umarł dnia 20 b. m. w Olejowie po długiéj chorobie. Znakomity, rozumny, prawy i gorąco miłujący ojczyznę był to obywatel, niepospolity znawca i lubownik przyrody i niezrównany autor licznych monografii o ptakach, owych pereł literatury polskiéj. Ze śmiercią hr. Wodzickiego schodzi znowu niestety z widowni szlachetna, oryginalna, a bardzo charakterystyczna typowa postać ziemianina polskiego, który z przywiązaniem do ojczystéj roli, chęcią służenia zawsze krajowi czynem i radą, łączył w sobie wszechstronne europejskie wykształcenie i głęboką wiedzę. Kaźmierz hrabia Wodzicki urodził się 26 września 1816 roku. Cześć jego pamięci.



OD ADMINISTRATORÓW STRONY "OLEJÓW NA PODOLU"

Grobowiec hrabiego Kazimierza Wodzickiego do II wojny światowej stał na olejowskim cmentarzu. Mieliśmy informację, że został zbezczeszczony i zniszczony, ale jeszcze wymaga to potwierdzenia u starszych Olejowian. Może uda się zdobyć więcej informacji o nim - jak wyglądał, w której części cmentarza się mieścił, co się z nim potem stało? Z powyższego opisu pogrzebu dowiadujemy się tylko, że był murowany. Będziemy wypytywać nasze olejowskie kontakty - ale trochę to potrwa, z żadną z tych osób nie mamy bezpośredniego kontaktu. Gdyby ktoś mógł pomóc takimi informacjami, bardzo prosimy o wpisanie ich w komentarzu lub liście do administratorów. Zależy nam zwłaszcza na lokalizacji, w której części cmentarza go szukać. Olejów jest teraz częściej odwiedzany przez gości z Polski, jeśli cokolwiek z tego grobowca zostało, może dałoby się to sfotografować na pamiątkę.