dnd, d&d dungeons and dragons
 
Olejów na Podolu
 
isa, dnd.rpg.info.plwotc, ogl

dnd, d&d dungeons and dragons
 
Strona główna ˇ Artykuły ˇ Galeria zdjęć ˇ Forum strony Olejów ˇ Szukaj na stronie Olejów ˇ Multimedia
 
isa, dnd.rpg.info.pl

dnd, d&d dungeons and dragons
 
Nawigacja
Strona główna
  Strona główna
  Mapa serwisu

Olejów na Podolu
  Artykuły wg kategorii
  Wszystkie artykuły
  Galeria zdjęć
  Pokaz slajdów
  Panoramy Olejowa 1
  Panoramy Olejowa 2
  Panoramy inne
  Stare mapy
  Stare pocztówki Olejów
  Stare pocztówki Załoźce
  Stare pocztówki inne
  Stare stemple 1
  Stare stemple 2
  Multimedia
  Słownik gwary kresowej
  Uzupełnienia do słownika
  Praktyczne porady1
  Praktyczne porady2
  Archiwum newsów
  English
  Français

Spisy mieszkańców
  Olejów
  Trościaniec Wielki
  Bzowica
  Białokiernica
  Ratyszcze
  Reniów
  Ze starych ksiąg

Literatura
  Książki papierowe
  Książki z internetu
  Czasopisma z internetu

Szukaj
  Szukaj na stronie Olejów

Forum
  Forum strony Olejów

Linki
  Strony o Kresach
  Inne przydatne miejsca
  Biblioteki cyfrowe
  Varia
  Nowe odkrycia z internetu

Poszukujemy
  Książki

Kontakt
  Kontakt z autorami strony

 
isa, dnd.rpg.info.plwotc, ogl

dnd, d&d dungeons and dragons
 
Olejów na Podolu
Aktualnie na stronie:
Artykułów:1281
Zdjęć w galerii:1876

Artykuły z naszej strony
były czytane
5784979 razy!
 
isa, dnd.rpg.info.plwotc, ogl

dnd, d&d dungeons and dragons
 
1847

[źródło: "Okolice Galicyi" Macieja Bogusza Stęczyńskiego. Lwów 1847, nakładem Kajetana Jabłońskiego.] Zachowano oryginalną pisownię i interpunkcję.


Załoźce od południa ok. r. 1847

Zalozce 1847
(kliknij żeby obejrzeć)


ZAŁOŹCE

Miasteczko to obszerne dosyć, należało dawniéj do Województwa Wołyńskiego, dziś zaś do obwodu Złoczowskiego; leży nad rzeką Seretem i ogromnym stawem, którego długa grobla łączy stare i nowe miasto. Najlepiej wydaje się od południa z któréj téż to strony zdięte jest na naszym obrazku. Okolica cała jest płaska dosyć jednostajna, mało malownicza zapewne, ale za to bogata w ziemię nadzwyczaj urodzajną, znaną w kraju naszym pod nazwą ziemi podolskiej, która właściwie już się zaczyna około Załoziec. W starém mieście widać jeszcze stary zamek w gruzy się już walący, spustoszony okropnie, przerobiony po części na fabrykę grubych koców, które się z Załoziec rozchodzą po kraju, pokryty jako tako dachówką stoi on na niewielkiém wzgórzu moczarami otoczoném. W nowém mieście jest klasztor panien Miłosierdzia, a prócz tego jest jeszcze kościół farny dosyć okazały i cerkiew ruska.

Założenie Załoziec sięga dawnych bardzo czasów, wszakże zdybujemy w dziejach naszych ślad, że Zygmunt I. przychylając się do prośby Marcina Kamienieckiego Wojewody Podolskiego wielkich zasług męża, który zakłada miasto Załoyszcze, uwalnia je r. 1516 od wszelkich podatków. Później Załoźce obronne zamkiem i wałami przeszły w posiadanie książąt Wiśniowieckich, z których Janusz koniuszy koronny zmarły 21. maja 1641 r. przyprawił o śmierć strapionego ojca swego Konstantyna Wojewodę Ruskiego zmarłego tegoż roku d. 25 Maja. Oba téż spoczywają w tamtejszym kościele. Późniejsza uchwała sejmu r. 1677 uwolniła miasto Załoszcze aby post clades mogło respirare ab omnibus oneribus reipublicae(*) prócz ceł koronnych do lat 12. Dobra te przeszły później do Potockich, z których Józef Potocki Kasztelan Krakowski hetman W. K. zakończył skołatany swój żywot w Załoźcach przeżywszy lat 83. Około r. 1786 należały Załoźce do Michała Ronikiera Cześnika litewskiego, i wówczas, jak powiada Kuropatnicki w swéj geografii, było jeszcze ozdobione wspaniałym zamkiem nad wielkim stawem, farą i klasztorem Augustyanów wielce ozdobnym.

(*) po klęskach mogło przyjść do siebie od wspólnych obciążeń rzeczypospolitej



1919

[źródło: Dr M. Orłowicz "Ilustrowany przewodnik po Galicyi", Lwów 1919, "Książnica Polska".] Zachowano oryginalną pisownię i interpunkcję, dla wygody naszych Czytelników rozwinięto tylko niektóre skróty. Bardzo dziękujemy Pani Julicie Wawrowskiej za zdobycie i udostępnienie tego materiału.

25 km. na północny wschód nad dużym stawem miasteczko Załoźce. Po drodze w Olejowie ślady zameczku myśliwskiego Jana III., w Trościańcu resztki ruskiego Horodyszcza. Dorożka ze Zborowa do Załoziec kosztuje 12 Koron, wózek 10 Koron. Domy zajezdne Andraszka, Friedmana i Szwadrona; nocleg 2 Korony. Mieszkańców 8000. 1800 Polaków, 3500 Rusinów, 2700 Żydów. Na bagnach, niedaleko stawu, ruiny zamku malowniczo położone; część przerobiono na browar. Od strony południowej brama wjazdowa ze śladami zwodzonego mostu. Po rogach baszty ze strzelnicami. Zamek zbudował w roku 1516 Marcin Kamieniecki, w XVII. wieku, należał do Wiśniowieckich; często niszczony, najgorzej przez Tatarów 1675. Dawniej był z przepychem urządzony. - W kościele grobowce ks. Konstantego i Janusza Wiśniowieckich z XVII. wieku. - Klasztor poaugustyański, obecnie Sióstr Miłosierdzia. Jar Seretu od Załoziec po Tarnopol obfituje w piękne ustronia. Po drodze 3 km. długi staw Wertełecki i kilka mniejszych.



1928

[źródło: "Przewodnik po Województwie Tarnopolskiem z mapą". Tarnopol 1928, nakładem Wojewódzkiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Tarnopolu]. Zachowano oryginalną pisownię.

Dalej 25 km. od Zborowa, nad stawem rzeki Seretu, miasteczko Załoźce, około 8000 mieszkańców. Dom zajezdny Jakóba Figlera. W roku 1516 zakłada tu Marcin Kamieniecki zamek. Otoczony murem, położony wśród niedostępnych moczarów, zamek opiera się skutecznie najazdom tatarskim i tureckim, wreszcie w czasie wojen kozackich został zniszczony. W posiadaniu Wiśniowieckich i Potockich stał się wielkopańską siedzibą. W zamku załozieckim w roku 1603 car Dymitr Samozwaniec, popierany przez ks. Konstantego Wiśniowieckiego, czyni przygotowania do wyprawy na Moskwę. Zamieniony przez późniejszych właścicieli na fabrykę sukna, potem na browar, został w czasie wojny europejskiej wskutek ostrzeliwania przez artylerję rosyjską, obrócony w gruzy. Z pierwotnego zamku zachowała się jedynie brama wjazdowa w północno-zachodniem skrzydle i pięcioboczna baszta ze strzelnicami, oraz wykutemi na niej herbami, "Pilawa, Poraj i Róża".

Wcześniej, bo jeszcze w XV wieku zbudowano kościół parafjalny, który po odnowieniu w roku 1730 przez Józefa Potockiego, oraz odrestaurowaniu go po zniszczeniach wojennych, wykazuje w swej architekturze właściwości różnych stylów. W kościele znajdują się grobowce ks. Konstantego i Janusza Wiśniowieckich. Koło cerkwi powstałej z dawnego kościoła wznosi się rokokowa dzwonnica oraz piękna figura.



1937

[źródło: Związek Polskich Towarzystw Turystycznych: "Przewodnik po Polsce w 4 tomach". Tom II: "Polska południowo-wschodnia". Wydanie pierwsze. Warszawa 1937.] Zachowana oryginalna pisownia, rozwinięte skróty.]

10 kilometrów z Olejowa szlakiem na północny wschód - miasteczko Załoźce, nad dużym stawem, przez który przepływa rzeka Seret, 337 metrów nad poziomem morza, 7 tysięcy mieszkańców, w czem 3 tysiące Polaków, 250 Rusinów, reszta Żydów.

W czasach polskich pierwsza wzmianka w roku 1516. Napady Turków i Tatarów niszczą wielokrotnie miasteczko. W roku 1603 odbudowują się. Bawią tu książęta Wiśniowieccy, Potoccy i car Dymitr Samozwaniec.

Dojazd z Tarnopola 28 kilometrów gościńcem, ze Zborowa 27 kilometrów, z Brodów 44 kilometry.
Stacja kolejowa w Zborowie (dojazd furmanką 8 złotych).
Poczta - ul. Brodzka.
Stacja benzynowa - ul. Zbaraska 36.
Hotel "Glassa", ul. Rynek 4, tamże restauracja (ceny 4-6 złotych).
Cukiernia Schwarzenberga - Rynek 6, Blumensteina - Zamkowa 4.
Elektryczność 220 volt.
Kino "Sokół" - 45 groszy do 1,25 złotego.

Zamek, przy wjeździe do miasteczka po prawej stronie; zdala widoczne ruiny. Założony w roku 1516 przez Marcina Kamienieckiego. Otoczony murem, wśród moczarów, opiera się skutecznie najazdom tatarskim i tureckim, w końcu jednak został zdobyty i zniszczony. W posiadaniu książąt Wiśniowieckich i Potockich stał się wielkopańską siedzibą. W czasie wojny europejskiej został silnie zniszczony, jednak z pierwotnego zamku zachowała się brama wjazdowa, pięcioboczna baszta ze strzelnicami i część murów obwodowych.

Naprzeciw zamku - kościół parafjalny, połączony tunelem z zamkiem. Zbudowany w XV wieku, odnowiony w roku 1730 przez Józefa Potockiego, wykazuje właściwości różnych stylów, to jest gotyku, renesansu i baroku. Wewnątrz grobowce Wiśniowieckich. Obok cerkiew, zbudowana w roku 1740 w stylu barokowym, na dziedzińcu stylowa dzwonnica oraz piękna figura kamienna.

 
isa, dnd.rpg.info.plwotc, ogl

dnd, d&d dungeons and dragons
 
Komentarze
Brak komentarzy.
 
isa, dnd.rpg.info.plwotc, ogl

dnd, d&d dungeons and dragons
 
Dodaj komentarz
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
 
isa, dnd.rpg.info.plwotc, ogl


Copyright © Kazimierz Dajczak & Remigiusz Paduch; 2007-2020