dnd, d&d dungeons and dragons
 
Olejów na Podolu
 
isa, dnd.rpg.info.plwotc, ogl

dnd, d&d dungeons and dragons
 
Strona główna ˇ Artykuły ˇ Galeria zdjęć ˇ Forum strony Olejów ˇ Szukaj na stronie Olejów ˇ Multimedia
 
isa, dnd.rpg.info.pl

dnd, d&d dungeons and dragons
 
Nawigacja
Strona główna
  Strona główna
  Mapa serwisu

Olejów na Podolu
  Artykuły wg kategorii
  Wszystkie artykuły
  Galeria zdjęć
  Pokaz slajdów
  Panoramy Olejowa 1
  Panoramy Olejowa 2
  Panoramy inne
  Stare mapy
  Stare pocztówki Olejów
  Stare pocztówki Załoźce
  Stare pocztówki inne
  Stare stemple 1
  Stare stemple 2
  Multimedia
  Słownik gwary kresowej
  Uzupełnienia do słownika
  Praktyczne porady1
  Praktyczne porady2
  Archiwum newsów
  English
  Français

Spisy mieszkańców
  Olejów
  Trościaniec Wielki
  Bzowica
  Białokiernica
  Ratyszcze
  Reniów
  Ze starych ksiąg

Literatura
  Książki papierowe
  Książki z internetu
  Czasopisma z internetu

Szukaj
  Szukaj na stronie Olejów

Forum
  Forum strony Olejów

Linki
  Strony o Kresach
  Inne przydatne miejsca
  Biblioteki cyfrowe
  Varia
  Nowe odkrycia z internetu

Poszukujemy
  Książki

Kontakt
  Kontakt z autorami strony

 
isa, dnd.rpg.info.plwotc, ogl

dnd, d&d dungeons and dragons
 
Olejów na Podolu
Aktualnie na stronie:
Artykułów:1281
Zdjęć w galerii:1876

Artykuły z naszej strony
były czytane
6062275 razy!
 
isa, dnd.rpg.info.plwotc, ogl

dnd, d&d dungeons and dragons
 
Ciekawe informacje o dworze olejowskim z czasów I wojny światowej. W końcu września 1916 r. dwór Wodzickich był wyszabrowany, ale jeszcze nie spalony. Nadawał się do mieszkania i kwaterował w nim rosyjski sztab. Wciąż nie znamy dokładnej daty zniszczenia budynku, Ale źródło zawęża nam ramy czasowe tego wydarzenia. Musiało się to stać między październikiem 1916 (opuszczenie przez autora okolic Olejowa) a lipcem 1917 (ostateczne wyparcie Rosjan za Zbrucz przez Niemców i Austriaków).

Po I wojnie światowej z olejowskiego dworu zostały tylko osmalone ściany, bez dachu i okien. Nigdy go już nie odbudowano. Hrabia Aleksander Wodzicki z rodziną zamieszkał w innym budynku. Ruinę zabytkowego dworku rozebrano w latach 50-tych.

Autor źródła, Eugeniusz de Hennig - Michaelis (1863-1939) był generałem lejtnantem armii rosyjskiej, a później generałem dywizji Wojska Polskiego. Po rewolucji w Rosji dowodził III Korpusem Polskim na Ukrainie, brał także udział w wojnie 1920 roku. Zginął zamordowany przez Niemców we wrześniu 1939 roku.

Więcej informacji o nim znajdziecie tutaj: http://pl.wikipedia.org/wiki/Eugeniusz_de_Henning-Michaelis



[źródło: Eugeniusz de Hennig - Michaelis Generał W. P.: Burza dziejowa. Pamiętnik z wojny światowej 1914-1917. Tom II. Nakład Gebethnera i Wolffa. 1928. Zachowano oryginalną pisownię.]


23-go września skończyły się, nareszcie nasze walki, dywizja odpoczywała, reorganizowała się i umacniała zajęte stanowiska; sztab mój zmienił locum, zamieszkaliśmy w Olejowie u hr. Wodzickiego. Gospodarza jako zakładnika wywieziono do Rosji, dom pozostał nietknięty, ale mebli prawie nie było, nikt się również nie opiekował oranżerją z umierającemi roślinami; żyły jeszcze bardzo ładne palmy, i kazałem i natychmiast naszym ogrodnikom zająć się ratunkiem chorych roślin. Na trawnikach w parku zastałem obozowisko baterji; wybuchłem natychmiast, bo nie znoszę soldateski, i wyrzuciłem wszystko w pole.

Zająłem gabinet, położony zdała od gwaru i telefonu, i rozkoszowałem się ciszą; miałem nawet kominek, palił się na nim od rana do nocy znicz. Skądciś zjawiło się nieco mebli, każda sztuka z innej parafji, wstawiono mi również nieznośnie twarde pianino. Park posiadał ładną aleję lipową z widokiem na zachód, a obok stary cmentarzyk. Zaczęła się jesień, zarumieniły się na murach dwom liście dzikiego wina, roznosił wietrzyk po polach srebrną pajęczynę babiego lata, rozwieszał ją po drzewach, rozpinał wśród traw; ranki były już chłodne, mgliste, ale w południe ginął tuman, ukazywał się piękny błękit nieba, a promienne słońce pieściło aż do zachodu zmęczoną ziemię.

W parku cisza była ogromna, ścieżki już zaczynał zaścielać zeschły liść. Wśród kępy drzew na uboczu przytuliła się mogiła z białym krzyżykiem; spoczął tu na wieki jakiś nieznany żołnierz, legł w ziemi bez trumny, prędzej więc obróci się w proch i wróci do matki natury; nad mogiłą słychać było poszumy drzew, odgłosy życia przyrody. Czyż taki pośmiertny spoczynek nie jest piękniejszy, niż odosobnienie w zimnej piwnicy, pod marmurowym sarkofagiem?





Dziękujemy Krystianowi, autorowi zaprzyjaźnionej strony "Podkamień na Podolu" www.podkamien.pl , za odszukanie tego interesującego źródła.

Osobne podziękowania dla Pana Jacka Loksa, który również przysłał link do tej książki.




 
isa, dnd.rpg.info.plwotc, ogl

dnd, d&d dungeons and dragons
 
Komentarze
Brak komentarzy.
 
isa, dnd.rpg.info.plwotc, ogl

dnd, d&d dungeons and dragons
 
Dodaj komentarz
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
 
isa, dnd.rpg.info.plwotc, ogl


Copyright © Kazimierz Dajczak & Remigiusz Paduch; 2007-2020