Antoni Worobiec urodził się wraz z Niepodległością - w wspaniałym roku 1918. Historia dała mu 20 lat pokoju i spokojnego rozwoju. Zaraz po maturze w 1936 roku wstąpił do Szkoły Podchorążych, podobnie jak większość jego kolegów. W Iatach 1938/39, studiował geografię w Lwowskim Pedagogium. We wrześniu 1939 został zmobilizowany do 51 pp w Brzeżanach, miał 21 lat. Pułkiem dowodził podpułkownik August Emil Fieldorf, późniejszy generał AK "Nil", w latach 50 skazany przez komunistów na karę śmierci.

Kampania wrześniowa skończyła się dla niego po wkroczeniu Armii Czerwonej. Aresztowany uciekł z transportu. Czasy okupacji spędził w rodzinnej wsi - Trościaniec Wielki. Od 1942 działała tam podziemna organizacja wojskowa. W jej szeregach znalazł się podchorąży Antoni Worobiec. W 1943 roku został dowódcą plutonu w kompanii samoobrony AK, która broniła polską ludność wsi przed atakami nacjonalistów ukraińskich.

Latem 1945 roku osiedlił się, wraz z grupą trościanieckich rodaków, w Kosieczynie koło Zbąszynka. Był nauczycielem, później kierownikiem wiejskiej szkoły. Po uzupełnieniu studiów wyższych przeniesiono go do Zielonej Góry. Uczył geografii w szkołach średnich Zasłynął jako znawca Środkowego Nadodrza oraz jako przewodnik terenowy i pilot wycieczek zagranicznych. Zaczął opisywać trasy wakacyjnych wędrówek młodzieży, teksty do przewodników i poradników metodycznych.

Jest autorem wielu opracowań regionalnych, w tym: "Panorama Turystyczna Środkowego Nadodrza", "Ośrodków wypoczynkowych województwa zielonogórskiego" oraz "Przewodnika turystycznego po mieście i województwie "Zielona Góra", w języku polskim i niemieckim.

Napisał także cztery książki poświęcone swoim rodzinnym stronom na Podolu. "Trościaniec Wielki - Wieś Ziemi Załozieckiej" (1999), "Nasz kresowy dom nad Hukiem, Smolanką i Łopuszanką" (2000), "Zborów i Ziemia Zborowska" (2004) i "Dzieje parafii i kościoła p.w. Najśw. Serca Jezusa w Trościańcu Wielkim" (2006).

Zmarł 13 lutego 2008 w Warszawie.